verslag van de laatste dagen tibet

Namaste,

Daar ben ik weer, hier hebben we weer bereik!!!

De volgende tekst is van mijn zussie maar de inforatie is helemaal correct.
Ik heb er voor gekozen om haar tekst even te kopieren omdat deze bij gewerkt is aan het eind van de dag dat we het beleefd hebben.
Ik heb een beetje moeite om alle namen uit elkaar te houden :(


Danielle en ik hebben nog steeds een soort van vakantie in een vakantie. Zo voelt in ieder geval Tibet voor ons.

Moet zeggen dat het reizen met een groep(je) me wel goed bevalt op zich.
Zeker in een land waar de mensen geen Engels spreken zoals hier het geval is. Van de week zaten we in een lokaal (heel lokaal) eettentje voor de lunch. De kaart was nog wel net tweetalig, maar we moesten alles in het Chinees aanwijzen op de kaart. Op een gegeven moment moest ik (helaas…..) naar de wc. Ikke vragen; where is the toilet? WC? ????? nou, we kwamen er niet uit. Ik wijzen naar m’n mond en erna naar m’n …. En ja hoor.. iedereen (maar dan ook echt iedereen die er zat) lachen, maar we snapten elkaar wel.. hihi.. :)

Lokale wc’s zijn alleen best minder fijn zeg maar. Een open hok met een soort van plasgoot die van achter naar voor loopt. Een paar zijmuurtjes, een hoop vliegen en dat is het.. haha… Geen deur, geen wc papier, geen wastafel om je handen te wassen, kortom: thanks voor de Herome desinfectie crème vanuit Holland meegenomen en de sjaal die ik vlug voor m’n neus kan doen :)

Daarna wel erg lekker gegeten moet ik zeggen. Soep met groentjes met … jawel.. stokjes! Tevens hebben we een vrouwtje happy gemaakt.
In dat lokale eettentje kwamen een aantal bedelaars. Tsja… op een gegeven moment geef je, maar je kunt blijven geven hier. Totdat er een vrouwtje binnenkwam met 2 kindjes. Ook zij wilde geld.
Nou, dat vond ik eigenlijk geen optie, want je weet dan nooit wat ze ervan koopt. Besloot samen met Danielle om dan gewoon wat eten te bestellen (kost toch ‘niks’ hier) dan weten we tenminste zeker dat het goed terecht komt.
Zo gezegd zo gedaan. Zij wees aan wat ze wel lustte (want kon geen Tibetaans lezen op de kaart) en wij bestellen.
Later die dag kwamen we haar nog buiten op straat tegen en pakte ons helemaal vast met een big smile. Fijn dat je zo iemand even kan helpen.
Moeilijker om te beseffen dat er veel van die gezinnen zijn. Veel van die kinderen (die van haar zijn 5 en 6) die nooit naar school zullen gaan, die hun hele leven lang ‘niks’ zullen zijn en ook ‘niks’ zullen worden, terwijl ze misschien hartstikke veel capaciteiten hebben en hele mooie, warme mensen zijn. Dat vind ik met vlagen toch wel erg moeilijk om te beseffen.

Ik wist al dat ik mezelf gelukkig mag prijzen om in een ontwikkeld land geboren te mogen zijn, maar nu weet ik het nog zekerder. (goed Nederlands he?.. hihi). Zeker wanneer ik dit vergelijk met de kids in Nederland van vrienden en vriendinnen die ik ken vind het wel lastig….

Daarnaast heeeeeeeeeeeeeeeeeel veel meegemaakt hier in korte tijd. Veel indrukken, veel vragen, veel informatie, veel budha’s, veel bergen, veel eieren bij het ontbijt, veel thee, etc etc

Zal een kort overzicht proberen te maken van de afgelopen dagen aan bezichtingen.

Zon 20 sept; met het vliegtuig naar Lhasa, zoals te lezen was in de vorige waarbenjij.nu

Ma 21 sept: Drepung Monastery en Sera Monestery en ’s avonds naar de dans show, zoals te lezen was in de vorige waarbenjij.nu

Di 22 sept: Potala Palce bezocht. Dit is het huidige verblijf van de Dalai Lama. Vanaf de 5e Dalai Lama tot aan die van nu (14e) hebben hier hun residentie.
Een belangrijk gebouw dus voor politiek en gelovig Tibet.
Echt om je ogen bij uit te kijken. Meer dan 115m hoog, 13 verdiepingen en bijna 1000 kamers. De Dalai lama zit op dit moment zelf in India, dus die hebben we niet gezien, maar wel zijn leeskamer, slaapkamer, ontvangstkamer waar hij (politieke) mensen vanuit de hele wereld ontvangt etc.

Daarnaast zijn er in het Potala Palace diverse immense graftombes van vorige Dalai Lama’s. Super groot, super veel goud, super mooi, maar tevens roept het vragen op.
Daarbij merk je hier in Lhasa wel dat een een lastig politiek en religieus iets is hier. Voel me wel veilig, maar soms is de druk te voelen. Dalai lama is verboden onderwerp in het openbaar. Overal, maar dan ook overal is het leger zichtbaar aanwezig. Op iedere straathoek staan er zeker 2 tot 4 militairen opgesteld. Langs de straat om de 20 meter ofzo staat er eentje en er marcheren de hele dag door groepjes rond. Op het centrale plein houden ze even stil en daarna marcheren ze weer verder. Ze doen verder niets, maar ze zijn wel erg aanwezig en zichtbaar. Lijkt me een moeilijk land om te leven en dat is natuurlijk al jaren zo hier. Pfff…..

Tevens is het een echte Tibetaanse stad, want overal, maar dan ook overal zie je Tibetanen lopen bidden.
Of met hun praying Wheel of met hun ketting in de hand, of beiden. Mooie, kenmerkende Tibetaanse gezichten en kleding, Net als het Katholieke geloof in Nederland, zie je hier ook bijna alleen maar ouderen lopen. Vele Kodak momenten hier dus voor ons ;)

’s Middags Jokhang Tempel bezocht. Ook deze ligt in Lhasa stad zeg maar. Voor de ‘deur’ zijn tientallen Tibetanen aan het bidden. Misschien heb je het wel ooit gezien.

Bescherming voor de knieën en de handen. Dan handen oprichten boven het hoofd, Daarna met de handen in bidhouding het hoofd, het hart en de buik aantikken. Daarna vol op de buik liggend de grond aantikken en erna weer komen staan. 365x, voor elke dag van het jaar 1x. (wat ze doen met een schrikkeljaar weet ik niet….hihi)
We zagen van bovenaf een toerist dit ook doen, maar die had na 5x ofzo z’n goeie broek al stuk (maar wel een mooie foto!)

Binnen was ook deze tempel weer mooi met boven een golden roof. Lekker in het zonnetje gezeten en genoten van het uitzicht op het Golden Roof, de bergen met her en der witte toppen, in de verte het Potala Palace. Daarbij tig keer op de foto gezet door Chinezen. Weet niet wat er zo apart aan mij en Danielle is, lijkt me niet dat ze nog nooit blanken gezien hebben, maar het was echt niet normaal. Gewoon mensen die stiekem foto’s maakten, mensen die het netjes vroegen en 1 man wilde zelfs een hele foto sessie maken, maar daar hebben we maar effe voor gepast.
Dat is weer het voordeel, zij spreken nul komma nul Engels en wij doen dan alsof we dom zijn, dan voelen zij zich bezwaard en komen wij onder de foto’s uit. Strak plan!

Woe 23 sept. Met de jeep een uurtje of 6 gereden door de binnenlanden. Echt zoooooooooooooo mooi! Hebben een meer gezien en een stuwmeer. Zoooooooooo groot en zoooooooooo blauw.
Als je me zou vertellen dat ze er liters liters maar dan ook liters kleurstof in gedaan hadden zou ik het zo geloven. Echt gaaf! Zeker in combinatie met de ruwe bergen waar echt alleen maar plukken mos op groeien, her en der wat toppen bedekt met sneeuw en een blauwe lucht met immens mooie wolken. Daarna in een goed hotel gedropt en tijdens het zoeken naar een restaurantje een groep ontmoet uit Quebec (Canada) waarmee we uiteindelijk gegeten hebben en een klein beetje ons Frans hebben opgehaald.

Do 24 sept: Vandaag eerst de Baiju Tempel bezocht. Dit is een tempel complex waarbij vroeger 3 groeperingen binnen het Budhisme samenleefden binnen een complex. (Zie verder voor iets meer uitleg) Onze gids vertelde daarbij dat binnen veel budha’s stonden van de grondleggers van het Tibetaanse Budhisme. Deze 3 verschijningen van de Budha hebben er voor gezorgd dat alle Sanskriete teksten vertaald zijn in het Tibetaans. Voor mij persoonlijk was dit een van de mooist en indrukwekkendste van allemaal. De beelden waren weer zo anders dan in de vorige monasteries en tempels. Echt gaaf!

Op hetzelfde terrein stond een stupa gebouwd in opdracht van een van de leiders voor het overlijden van zijn moeder. Ook deze was super indrukwekkend.
‘Middags naar de Ta Shi lhun Po tempel geweest. (Snappen jullie het allemaal nog? Ik soms niet namelijk.. hihi) ( je hebt nl maar 1 Budha, maar deze heeft verschillende verschijningen. Iedere 5000 jaar komt er een nieuwe verschijning en dat 5000x, daarnaast heb je 3 soorten budha leiders. Die met een gele, rode of zwarte kap. 1 groep daarvan mag wel trouwen en de anderen niet.
Tara is een vrouwelijke budha en ook zij heeft verschillende verschijningen. In een tempel staan altijd 3 Budha’s. 1 voor het verleden, 1 voor het heden en 1 voor de toekomst. Als je een rondje om een stupa loopt moet je er dus ook 3 lopen. Als je een bel luidt doe je dit ook drie keer. Etc etc etc) Maar om terug te komen op de Ta Shi lhun Po tempel: Hier wonen de Banchan Lama’s (net zoiets als de Dalai lama’s, maar dan net iets minder belangrijk. Danielle en ik denken dat het net zoiets is als de Paus met daaronder de Kardinalen)

Hierbinnen stond ook de grootste budha van Tibet. In totaal was daar binnen zeker 300! Kg (blad)goud gebruikt. Binnen foto’s maken kostte per ruimte iets meer dan 10 euro (in plaats van de gebruikelijke 1 of 2), dus daar hebben we maar voor gepast aangezien er zeker 8 ruimtes waren. Wél hadden we buiten bij een stalletje een zakje met kaarsvet gekocht. Binnen staan overal grote schalen met kaarsvet en lontjes. Je kunt dan schepjes van jouw kaarsvet in de schaal erbij doen.
Heb dus voor jullie allemaal (en sommigen in het speciaal) wat geluk en gezondheid gevraagd. Hoop dat het jullie bereikt.

We zitten nu ik dit schrijf op 4000m Best hoog dus, Morgen is het plan om weer richting de 5000m te gaan. Moet zeggen dat ik het hier niet zo door heb. Onderweg in de jeep op hoge stukken wel.
Je oren ploppen lekker, stukje rennen en ik moet al hijgen, maar vind het wel tof. Daarnaast mezelf voorgenomen om toch maar iedere dag oefeningen te gaan doen. M’n lichaam begint wel te merken dat het al zo’n anderhalve maand eigenlijk ‘niks’ doet in vergelijking met eerst en daarbij mis ik ook wel het actieve. Een sportschool is niet echt een optie dus gister (lach niet) met m’n ipod op aan de zumba gegaan. Na 3 liedjes al helemaal kapot (hou mezelf maar voor de het door de hoogte komt…) wat buikspieroefeningen en push ups.

Denk nu te begrijpen wat mensen in mijn les soms voelden.. sorry….. hahahahaha…. Was wel lekker om te doen, dus ga het plan voortzetten. Zal nog makkelijker gaan als m’n zusje er niet is, want ziet er best belachelijk uit. Een dansend iemand terwijl zij zelf geen muziek hoort alleen maar mijn gehijg.;)
Heb nu nog ongeveer een half uurtje om effe te lammen en gaan dan eten met een groepje. We zagen vandaag een Braziliaanse vrouw die we tijdens de trekking ook tegen gekomen zijn en daar gaan we straks mee eten. Gezellig! Zo zie je maar. Je bent eigenlijk nooit alleen.
Voor nu hou ik het er even bij. Zal de komende dagen de verhalen en info aanvullen en als er weer wifi is gaat ie op naar Holland!!!!!

Zo dat was nathalies verhaal, nu mijn up date erachteraan :)

Vrijdag zijn we lekker de hele dag door gereden door de himalaya!!!
Het was heel anders dan dat ik me had voorgesteld.
het is veel weidser....
We hebben wel een beetje pech met het weer, het is bewolkt...
Daardoor kunden we de mount everst helaas niet zien.
Maar we waren wel op 5248 meter hoogte en dat was ook een hoogtepunt in alle opzichten.

Omat er veel aan de weg gewerkt wordt en ze daar de weg voor afsluiten rijden we tot laat door, zodat we dicht bij de grens kunnen overnachten.
Aangekomen in het hotel horen we dat we zaterdag al terug zullen zijn in kathmandu...
Een dag eerder dan gepland...
Beetje raar maar dat is onze gids nu eenmaal,gaan wel in kathmandu ons verhaal halen.

Zaterdag 26 sept,
Vroeg op wsnt we moeten vroeg op pad om een beetje vroeg bij de grens te zijn.
Na een uur wachten mochten we te voet de grens over.
En alle bagage moest open, en werd doorzocht.
Kost gigantisch veel tijd en echt goed kijken doen ze ook niet, weer iets typisch nepalees :)

Nadat we weer wat stempels hadden gescoord konden we verder met de jeep naar kathmandu.
Mochten we vergeten zijn in welk land we zijn dan kun je het zien en voelen aan de weg.
Weer lekker slecht, lekker hobbelen voor 4 uur.....
Nu weer lekker in de stad, maar veel is helaas dicht vanwege het festival maar we vermaken ons nog prima.

Morgen lekker rustig aan en even bij de tour agent langs, en zien wat ze voor ons knnen betekenen.
En de laatste uurtjes met mijn zussie doorbrengen....:(

Raar om afscheid te moeten gaan nemen maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan zullen we maar zeggen.

Voor nu toedeloe en voor bas tot over 2 nachtjes x